OFICIO DIVINO: SAN JOSEMARÍA


SANCTE 
IOSEPHMARIÆ 
ESCRIVÁ DE BALAGUER, 
PRESBYTERI et
FUNDATORIS
26 Junio

ÍNDICE




Textos propios de San Josemaría para la celebración de la Liturgia de las Horas

La Congregación para el Culto Divino y la Disciplina de los Sacramentos aprobó, con fecha 12 de febrero de 2004 los siguientes textos para la celebración de la Liturgia de las Horas propia de San Josemaría Escrivá de Balaguer, presbítero (cfr. Prot. N. 1308/02/L):

Die 26 Iunii

S. IOSEPHMARIÆ ESCRIVÁ DE BALAGUER, PRESBYTERI

Barbastri (in Hispania) natus anno 1902, sacerdotio initiatus est anno 1925. Die 2 octobris anni 1928 Opus Dei fundavit eoque novam in Ecclesia aperuit viam qua viri et mulieres cuiuslibet condicionis plene viverent vocationem christianam suas navitates in mundo sanctificantes: Opus Dei anno 1982 in Prælaturam personalem erectum est. Prædicatione atque scriptis plurimum contulit ad fideles laicos conscios reddendos peculiaris ipsorum missionis ecclesialis. Mortuus est Romæ die 26 iunii anni 1975.

Ver: Textos aprobados

Nota: Los monjes benedictinos del monasterio de Leyre, en Navarra, por el cariño que le tienen al fundador del Opus Dei han musicalizado los Himnos propios de la festividad de San Josemaría.



 
VÍSPERAS
De Communi pastorum, præter sequentia.

V/ .  Deus, in adiutórium meum inténde.
R/. Dómine, ad adiuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS


1. LAUDÁMUSTE cum cántico,
Impénsius, Iosephmaría,
qui nobis vetus filiis,
sed novum das præconium

2. Ut nupti sive coelibes

senésve sive iúvenes,
labórem sanctum
fácerent diébus suum síngulis

3. Christo quaesíto íllico,

Invénto et super omni a dilécto,
possent cónsequi corónam
vitae preamium.

4. Quæ docuísti, quǽsumus,

fac nos implére opéribus;
vocántem omnes Dóminum
gressu sequámur álacri.

5. Deo Patri sit glória

et Fílio ac Paráclito,
largítis tibi præmia,
in sempitérna sǽcula.
Amen

Psalmodia

Ant. 1 Dabo vobis pastóres iuxta cor meum, et pascent vos sciéntia et doctrína.

Psalmus 112 (113) Laudáte, púeri Dómini,* laudáte nomen Dómini. Sit nomen Dómini benedíctum* ex hoc nunc et usque in sæculum. A solis ortu usque ad occásum* laudábile nomen Dómini.
Excélsus super omnes gentes Dóminus,* super cælos glória eius. Quis sicut Dóminus Deus noster, qui in altis hábitat* et se inclínat, ut respíciat in cælum et in terram? Súscitans de terra ínopem,* de stércore érigens páuperem, ut cóllocet eum cum princípibus,* cum princípibus pópuli sui. Qui habitáre facit stérilem in domo,* matrem filiórum lætántem.
Ant. Dabo vobis pastóres iuxta cor meum, et pascent vos sciéntia et doctrína. Ant. 2 Ego pascam oves meas: quod períerat, requíram; et quod abiéctum erat, redúcam. Psalmus 145 (146) Lauda, ánima mea, Dóminum;† laudábo Dóminum in vita mea,* psallam Deo meo, quámdiu fúero. Nolíte confídere in princípibus,* in fíliis hóminum, in quibus non est salus. Exíbit spíritus eius et revertétur in terram suam;* in illa die períbunt cogitatiónes eórum. Beátus, cuius Deus Iacob est adiútor,* cuius spes in Dómino Deo suo, qui fecit cælum et terram,* mare et ómnia, quæ in eis sunt; qui custódit veritátem in sæculum,† facit iudícium oppréssis,* dat escam esuriéntibus. Dóminus solvit compedítos,* Dóminus illúminat cæcos, Dóminus érigit depréssos,* Dóminus díligit iustos, Dóminus custódit ádvenas,† pupíllum et víduam susténtat* et viam peccatórum dispérdit. Regnábit Dóminus in sæcula,* Deus tuus, Sion, in generatiónem et generatiónem. Ant. Ego pascam oves meas: quod períerat, requíram; et quod abiéctum erat, redúcam. Ant. 3 Pastor bonus ánimam suam pósuit pro óvibus suis. Canticum Eph. 1, 3-10 Benedíctus Deus et Pater Dómini nostri Iesu Christi,* qui benedíxit nos in omni benedictióne spiritáli in cæléstibus in Christo,
sicut elégit nos in ipso ante mundi constitutiónem,† ut essémus sancti et immaculáti* in conspéctu eius in caritáte,
qui prædestinávit nos in adoptiónem filiórum† per Iesum Christum in ipsum,* secúndum beneplácitum voluntátis suæ,
in laudem glóriæ grátiæ suæ,* in qua gratificávit nos in Dilécto, in quo habémus redemptiónem per sánguinem eius,* remissiónem peccatórum,
secúndum divítias grátiæ eius,† qua superabundávit in nobis* in omni sapiéntia et prudéntia, notum fáciens nobis mystérium voluntátis suæ,* secúndum beneplácitum eius, quod propósuit in eo,* in dispensatiónem plenitúdinis témporum: recapituláre ómnia in Christo,* quæ in cælis et quæ in terra. Ant. Pastor bonus ánimam suam pósuit pro óvibus suis.

Lectio brevis 1 Petr 5, 1-4 Senióres, qui in vobis sunt, óbsecro, consénior et testis Christi passiónum, qui et eius, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor: Páscite, qui est in vobis, gregem Dei, providéntes non coácto sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia sed voluntárie, neque ut dominántes in cleris sed formæ facti gregis. Et cum apparúerit Princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Responsorium breve
R/. Sacerdótes Dómini, * Benedícite Dóminum. Sacerdótes.
V/ . Sancti et húmiles corde, laudáte Deum. * Benedícite Dóminum. Glória Patri. Sacerdótes.

Canticum Evangelicum

MAGNÍFICAT
Exsultatio animæ in Domino Lc. 1,46-55 Ant. Omnibus ómnia factus sum, ut omnes fácerem salvos.

Magníficat*
ánima mea Dóminum, et exsultávit spíritus meus* in Deo salvatóre meo, quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ.* Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes, quia fecit mihi magna, qui potens est,* et sanctum nomen eius, et misericórdia eius in progénies et progénies* timéntibus eum. Fecit poténtiam in bráchio suo,* dispérsit supérbos mente cordis sui; depósuit poténtes de sede* et exaltávit húmiles; esuriéntes implévit bonis* et dívites dimísit inánes.
Suscépit Israel púerum suum,* recordátus misericórdiæ, sicut locútus est ad patres nostros,* Abraham et sémini eius in sæcula.

Ant. Omnibus ómnia factus sum, ut omnes fácerem salvos.

Preces Christum, pro homínibus pontíficem constitútum in iis quæ sunt ad Deum, dignis láudibus celebrémus, humíliter deprecántes: Salvum fac pópulum tuum, Dómine. Qui Ecclésiam tuam per sanctos et exímios rectóres mirabíliter illustrásti, —fac ut christiáni eódem semper lætificéntur splendóre. Qui, cum sancti te pastóres sicut Móyses orárent, pópuli peccáta dimisísti, —per intercessiónem eórum Ecclésiam tuam contínua purificatióne sanctífica. Qui sanctos tuos unxísti in médio fratrum et Spíritum tuum in illos direxísti, —reple Spíritu Sancto omnes pópuli tui rectóres. Qui pastórum sanctórum ipse posséssio exstitísti, —tríbue nullum ex iis, quos sánguine acquisísti, sine te manére. Qui, per Ecclésiæ pastóres, vitam ætérnam óvibus tuis præstas, ne rápiat eas quisquam de manu tua, —salva defúnctos, pro quibus ánimam tuam posuísti. Pater noster...

Oratio

Deus, qui sanctum Iosephmaríam, presbýterum, universális vocatiónis ad sanctitátem et ad apostolátum in Ecclésia præcónem effecísti, eius intercessióne et exémplo concéde, ut, per cotidiánum labórem Iesu Fílio tuo configurémur et redemptiónis óperi ardénti amóre serviámus. Per Dóminum nostrum. Amen.

Conclusio Horarum

V/ . Dóminus nos benedícat, et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. R/. Amen.



OFICIO DE LECTURAS
Ad Officium lectionis

V/ .  Deus, in adiutórium meum inténde.
R/. Dómine, ad adiuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS


1. Ipse magíster, rector,
almus pater, dux, pastor
doctus fuit et sacérdos, cui tu, Christe,

fúlgidum donásti péctoris visum:

2. Dei a viris feminísque

ad iútus, culmen
in mundi crucem ad altándam
Christus triúmphans et sic ad
seípsum ómnia trahens.

3. Fac nos, ab ævo iúgiter vocátos,
iam ante mundi constitutiónem,
álteros Christos,
sal, ferméntum, lumen,
cómpitis orbis:

4. Sal, quod præsérvet
a corruptióne, lumen,
humána péctora collústrans,
vivum ferméntum, ferens
Panem Vivum omni labóri.

5. Glóriae summum decus
atque laudis, sit soli Tibi,

Déitas perénnis,
Pater et Fili, Spíritu cum Almo
nunc et in ævum.

Amen
Psalmodia Ant. 1 Si quis vult primus esse, erit ómnium novíssimus et ómnium miníster. Psalmus 20 (21), 2-8. 14 Dómine in virtúte tua lætábitur rex,* et super salutáre tuum exsultábit veheménter. Desidérium cordis eius tribuísti ei* et voluntátem labiórum eius non denegásti. Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis;* posuísti in cápite eius corónam de auro puríssimo. Vitam pétiit a te, et tribuísti ei,* longitúdinem diérum in sæculum et in sæculum sæculi. Magna est glória eius in salutári tuo,* magnificéntiam et decórem impónes super eum; quóniam pones eum benedictiónem in sæculum sæculi,* lætificábis eum in gáudio ante vultum tuum. Quóniam rex sperat in Dómino* et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
Exaltáre, Dómine, in virtúte tua;* cantábimus et psallémus virtútes tuas. Ant. Si quis vult primus esse, erit ómnium novíssimus et ómnium miníster. Ant. 2 Cum apparúerit princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Psalmus 91 (92) I
Bonum est confitéri Dómino* et psállere nómini tuo, Altíssime, annuntiáre mane misericórdiam tuam* et veritátem tuam per noctem, in decachórdo et psaltério,* cum cántico in cíthara. Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua,* et in opéribus mánuum tuárum exsultábo. Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine:* nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ. Vir insípiens non cognóscet,* et stultus non intélleget hæc. Cum germináverint peccatóres sicut fenum,* et florúerint omnes, qui operántur iniquitátem, hoc tamen erit ad intéritum in sæculum sæculi;* tu autem altíssimus in ætérnum, Dómine. Ant. Cum apparúerit princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Ant. 3 Serve bone et fidélis, intra in gáudium Dómini tui. II Quóniam ecce inimíci tui, Dómine,† quóniam ecce inimíci tui períbunt,* et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem. Exaltábis sicut unicórnis cornu meum,* perfúsus sum óleo úberi. Et despíciet óculus meus inimícos meos,* et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea. Iustus ut palma florébit,* sicut cedrus Líbani succréscet. Plantáti in domo Dómini,* in átriis Dei nostri florébunt. Adhuc fructus dabunt in senécta,* úberes et bene viréntes erunt, ut annúntient quóniam rectus Dóminus, refúgium meum,* et non est iníquitas in eo. Ant. Serve bone et fidélis, intra in gáudium Dómini tui.

V/ .  Audies de ore meo verbum. R/. Et annuntiábis eis ex me.

Lectio prior:

De Epístola prima beáti Petri apóstoli 5, 1-11

Officia pastorum et fidelium

Senióres, qui in vobis sunt, óbsecro, consénior et testis Christi passiónum, qui et eius, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor: Páscite, qui est in vobis, gregem Dei, providéntes non coácto sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia sed voluntárie, neque ut dominántes in cleris sed formæ facti gregis. Et cum apparúerit Princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam.

Simíliter, adulescéntes, súbditi estóte senióribus. Omnes autem ínvicem humilitátem indúite, quia Deus supérbis resístit, humílibus autem dat grátiam.

Humiliámini ígitur sub poténti manu Dei, ut vos exáltet in témpore, omnem sollicitúdinem vestram proiciéntes in eum, quóniam ipsi cura est de vobis. Sóbrii estóte, vigiláte. Adversárius vester Diábolus tamquam leo rúgiens círcuit quærens quem dévoret. Cui resístite fortes fide, sciéntes eádem passiónum ei, quæ in mundo est, vestræ fraternitáti fíeri.

Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit vos in ætérnam suam glóriam in Christo Iesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit, solidábit, fundábit. Ipsi impérium in sæcula sæculórum. Amen.

Responsorium   1 Cor 4, 1-2; Prov 20, 6

R/.  Sic nos exístimet homo ut minístros Christi et dispensatóres mysteriórum Dei: * Hic iam quæritur inter dispensatóres, ut fidélis quis inveniátur.
V/ .  Multi hómines misericórdes vocántur, virum autem fidélem quis invéniet? * Hic.

Lectio altera

Ex Homilíis sancti Iosephmaríæ Escrivá de Balaguer, presbýteri 
(Homilía Hacia la Santidad)

Vitam degens vere contemplativam medio in mundo

Nos pénitus commótos et cor nostrum veheméntius pulsáre sentímus, cum diligénter atténdimus ad Sanctum Paulum clamántem: Hæc est volúntas Dei, sanctificátio vestra. Hódie hæc verba recólere íterum mihi ipsi propóno, atque vobis et ómnibus homínibus cúpio in memóriam redígere hanc esse voluntátem Dei, ut scílicet sancti simus. Vitæ sánctitas prorsus necessária est ad pacem ánimis afferéndam, quæ vera pax sit, ad terram transformándam, et ad Dóminum Deum nostrum in mundo Eúmque per res huius mundi quæréndum. Omnes ad sanctitátem vocántur, et Dóminus ab unoquóque nostrum amórem expóstulat: a iúvene scílicet et a sene, a cœlibe et a nupto, a sano et ab ægróto, a docto et ab indócto, quemcúmque hi labórem exércent, ubicúmque versántur. Unica via est, qua cum Deo intimitáte et fidúcia in dies magis coniungámur: nempe precatióne Deum frequénter cólere, cólloqui cum Ipso, ex imo corde in Eum amórem nostrum significáre.

In primis áliqua prex iaculatória, ália dein, deínde ália... donec talis ánimi fervor impar vidétur, quia verba paupertáte labórant... et tunc intímitas divína succédit, cordis óculi in Deo defigúntur, nulla interiécta mora, ánimo numquam defatigáto. Tunc velut in captivitáte vívimus, quasi in vínculis deténti. Dum máxima, qua póssumus, perfectióne nostræ condiciónis nostríque labóris offícia persólvimus, prout sinunt erróres et deféctus nostri, ánimus fúgere pércupit. Ad Deum nos vértimus, quemádmodum ferrum vi magnétis attráhitur. Incípimus Iesum modo efficacióre dilígere, dulci amóris pálpito.

Esse tamen cum Christo — quod numquam est obliviscéndum — absque ulla dubitatióne impórtat eius Crucem nancísci. Si nos in Dei manus trádimus, frequénter áccidit, ut Ipse sinat nos gustáre dolórem, solitúdinem, res advérsas, calúmnias, diffamatiónes, derísum, intus et foris; vult enim ad imáginem et similitúdinem suam nos conformári, et etiam permíttit ut álii nos deméntes vocent et stultos exístiment. Si re vera humanitátem sanctíssimam Dómini nostri admirábimur et amábimus, tunc nos síngula eius vúlnera discernémus. Et inter hæc passívæ purificatiónis témpora, acérba quidem et fórtia, dúlcium simúlque trístium lacrimárum plena, quas celáre conábimur, nos necessitátem sentiémus abscondéndi nos ipsos in síngulis illis sanctíssimis vulnéribus, ut purificémur, ut illo redemptóre sánguine perfruámur, ut corroborémur.

Tunc cor necessitátem advértit distinguéndi Persónas Divínas eásque síngulas adorándi. Et hæc est nova quodámmodo invéntio, quam ánimus asséquitur in vitæ supernaturális itínere. Et ídeo amánter conversátur cum Patre, cum Fílio, cum Spíritu Sancto; et libénter se submíttit actióni Parácliti vivificántis, qui nobis datur absque ullo mérito nostro. Tunc verba desunt, lingua dícere quæ sentímus non valet. Quiéscit iam et intelléctus. Non ratiocinátur mens: intuétur tantum! Et ánimus dénuo in cánticum novum erúmpit, quia se sentit et scit a Deo mútuo redamári, quólibet diéi moménto.

In hac donatióne, zelus apostólicus incénditur et in dies magis augéscit, itémque inter álios huiúsmodi desidérium propagátur, quia bonum est diffusívum sui. Fíeri non potest, ut nostra húmilis natúra, tam Deo próxima, desidério non árdeat gáudii et pacis gérmina per mundum univérsum seminándi, ómnia irrorándi aquis redemptrícibus quæ ab apérto Christi látere prófluunt, atque offícia ómnia ex amóre incipiéndi et absolvéndi.

Prótegat nos Virgo Beatíssima, Mater Dei et Mater nostra, ut unusquísque nostrum in plenitúdine fídei per Spíritus Sancti dona et vitam contemplatívam, Ecclésiæ inservíre possit.

Responsorium   Eph 1, 4; 1 Pt 2, 21

R/.  Deus elégit nos in Christo ante mundi constitutiónem, * Ut essémus sancti et immaculáti in conspéctu eius in caritáte.
V/ . Christus passus est pro vobis, vobis relínquens exémplum ut sequámini vestígia eius. * Ut essémus.

Oratio

Deus, qui sanctum Iosephmaríam, presbýterum, universális vocatiónis ad sanctitátem et ad apostolátum in Ecclésia præcónem effecísti, eius intercessióne et exémplo concéde, ut, per cotidiánum labórem Iesu Fílio tuo configurémur et redemptiónis óperi ardénti amóre serviámus. Per Dóminum nostrum. Amen.

Conclusio

V/ .  Benedicámus Dómino.
R/. Deo grátias.



LAUDES
Ad Laudes matutinas

V/ .  Dómine, lábia mea apéries.
R/. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

HYMNUS


SANCTUM laudémus, vias qui
monstrávit, áditum dedit limináque pandit,
ábditae in Christo vitæ,
contemplátus frémitu in mundi.

2. Dómini vultum
mitem requiréntes vicos

per médios prætereúntis
ab exemplári fingimur

divínis lineaméntis

3. Hoc est ætérni spéculum

collóqui pignus divínæ
conversatiónis, qua sanctus

ipse frúitur in astris
per aevum letus.

4. Gáudio plenis córdibus

canámus glóriæ laudes 
Tríadi beátæ, quæ sancto dedit
cǽlitem corónam Iosephmaríæ. 
Amen.

Psalmodia

Ant. 1 Vos estis lux mundi. Non potest cívitas abscóndi supra montem pósita.

Psalmus 62 (63), 2-9. Anima Dominum sitiens

Deus, Deus meus es tu,*
ad te de luce vígilo.
Sitívit in te ánima mea,*
te desiderávit caro mea.
In terra desérta et árida et inaquósa,†
sic in sancto appárui tibi,*
ut vidérem virtútem tuam et glóriam tuam.
Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas,*
lábia mea laudábunt te.

Sic benedícam te in vita mea*
et in nómine tuo levábo manus meas.
Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea,*
et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.
Cum memor ero tui super stratum meum,*
in matutínis meditábor de te,
quia fuísti adiútor meus,*
et in velaménto alárum tuárum exsultábo.

Adhæsit ánima mea post te,*
me suscépit déxtera tua.

Ant. Vos estis lux mundi. Non potest cívitas abscóndi supra montem pósita.

Ant. 2 Sic lúceat lux vestra coram homínibus, ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum.

Canticum  Dan 3, 57-88. 56
    
Omnis creatura laudet Dominum
Benedícite, ómnia ópera Dómini, Dómino,*
laudáte et superexaltáte eum in sæcula.

Benedícite, cæli, Dómino,*
benedícite, ángeli Dómini, Dómino.

Benedícite, aquæ omnes,
quæ super cælos sunt, Dómino,*
benedícat omnis virtus Dómino.

Benedícite, sol et luna, Dómino,*
benedícite, stellæ cæli, Dómino.

Benedícite, omnis imber et ros, Dómino,*
benedícite, omnes venti, Dómino.

Benedícite, ignis et æstus, Dómino,*
benedícite, frigus et æstus, Dómino.

Benedícite, rores et pruína, Dómino,*
benedícite, gelu et frigus, Dómino.

Benedícite, glácies et nives, Dómino,*
benedícite, noctes et dies, Dómino.

Benedícite, lux et ténebræ, Dómino,*
benedícite, fúlgura et nubes, Dómino.

Benedícat terra Dóminum,*
laudet et superexáltet eum in sæcula.

Benedícite, montes et colles, Dómino,*
benedícite, univérsa germinántia in terra,
Dómino.

Benedícite, mária et flúmina, Dómino,*
benedícite, fontes, Dómino.

Benedícite, cete et ómnia
quæ movéntur in aquis, Dómino,*
benedícite, omnes vólucres cæli, Dómino.

Benedícite, omnes béstiæ et pécora, Dómino,*
benedícite, fílii hóminum, Dómino.

Bénedic, Israel, Dómino,*
laudáte et superexaltáte eum in sæcula.

Benedícite, sacerdótes Dómini, Dómino,*
benedícite, servi Dómini, Dómino.

Benedícite, spíritus et ánimæ iustórum, Dómino,*
benedícite, sancti et húmiles corde, Dómino.

Benedícite, Ananía, Azaría, Mísael, Dómino,*
laudáte et superexaltáte eum in sæcula.

Benedicámus
Patrem et Fílium cum Sancto Spíritu;*
laudémus et superexaltémus eum in sæcula.

Benedíctus es in firmaménto cæli*
et laudábilis et gloriósus in sæcula.

In fine huius cantici non dicitur «Gloria Patri».

Ant. Sic lúceat lux vestra coram homínibus, ut vídeant ópera vestra bona, et gloríficent Patrem vestrum.

Ant. 3 Vivus est sermo Dei et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti.

Psalmus 149
    
Exsultatio sanctorum
Cantáte Dómino cánticum novum;*
laus eius in ecclésia sanctórum.
Lætétur Israel in eo, qui fecit eum,*
et fílii Sion exsúltent in rege suo.
Laudent nomen eius in choro,*
in týmpano et cíthara psallant ei,
quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo,*
et honorábit mansuétos in salúte.

Iúbilent sancti in glória,*
læténtur in cubílibus suis.
Exaltatiónes Dei in gútture eórum*
et gládii ancípites in mánibus eórum,
ad faciéndam vindíctam in natiónibus,*
castigatiónes in pópulis,
ad alligándos reges eórum in compédibus*
et nóbiles eórum in mánicis férreis,
ad faciéndum in eis iudícium conscríptum:*
glória hæc est ómnibus sanctis eius.

Ant. Vivus est sermo Dei et éfficax et penetrabílior omni gládio ancípiti.

Lectio brevis   Hebr 13, 7-9a

Mementóte præpositórum vestrórum, qui vobis locúti sunt verbum Dei, quorum intuéntes éxitum conversatiónis imitámini fidem. Iesus Christus heri et hódie idem, et in sæcula! Doctrínis váriis et peregrínis nolíte abdúci.

Responsorium breve

R/. Super te, Ierúsalem, * Constítui custódes. Super te.
V/ . Die ac nocte non tacébunt prædicáre nomen Dómini. * Constítui custódes. Glória Patri. Super te.

Canticum evangelicum


Ant. Non vos me elegístis, sed ego elégi vos 
et pósui vos, ut eátis et fructum afferátis, 
et fructus vester máneat. E u o u a e.

BENEDICTUS
De Messia eiusque præcursore. Lc. 1, 68-79

Benedíctus Dóminus Deus Israel,*
quia visitávit et fecit redemptiónem plebi suæ
et eréxit cornu salútis nobis*
in domo David púeri sui,
sicut locútus est per os sanctórum,*
qui a sæculo sunt, prophetárum eius,
salútem ex inimícis nostris*
et de manu ómnium, qui odérunt nos;
ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris*
et memorári testaménti sui sancti,
iusiurándum, quod iurávit
ad Abraham patrem nostrum,*
datúrum se nobis,
ut sine timóre, de manu inimicórum liberáti,*
serviámus illi
in sanctitáte et iustítia coram ipso*
ómnibus diébus nostris.

Et tu, puer, prophéta Altíssimi vocáberis:*
præíbis enim ante fáciem Dómini
paráre vias eius,
ad dandam sciéntiam salútis plebi eius*
in remissiónem peccatórum eórum,
per víscera misericórdiæ Dei nostri,*
in quibus visitábit nos óriens ex alto,
illumináre his, qui in ténebris
et in umbra mortis sedent*
ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.

Ant. Non vos me elegístis, sed ego elégi vos 
et pósui vos, ut eátis et fructum afferátis, 
et fructus vester máneat. E u o u a e.

Preces

Christo, bono pastóri, qui pro suis óvibus ánimam pósuit, laudes grati exsolvámus et supplicémus, dicéntes: Pasce pópulum tuum, Dómine.

Christe, qui in sanctis pastóribus misericórdiam et dilectiónem tuam dignátus es osténdere,
—numquam désinas per eos nobíscum misericórditer ágere.

Qui múnere pastóris animárum fungi per tuos vicários pergis,
—ne destíteris nos ipse per rectóres nostros dirígere.

Qui in sanctis tuis, populórum dúcibus, córporum animarúmque médicus exstitísti,
—numquam cesses ministérium in nos vitæ et sanctitátis perágere.

Qui, prudéntia et caritáte sanctórum, tuum gregem erudísti,
—nos in sanctitáte iúgiter per pastóres nostros ædífica.

Pater noster...

Oratio

Deus, qui sanctum Iosephmaríam, presbýterum, universális vocatiónis ad sanctitátem et ad apostolátum in Ecclésia præcónem effecísti, eius intercessióne et exémplo concéde, ut, per cotidiánum labórem Iesu Fílio tuo configurémur et redemptiónis óperi ardénti amóre serviámus. Per Dóminum nostrum. Amen.

Conclusio Horarum

V/ . Dóminus nos benedícat, et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. R/. Amen.



II VÍSPERAS

V/ . Deus, in adiutórium meum inténde.
R/. Dómine, ad adiuvándum me festína. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.

HYMNUS


Tu cotidiánas vias demonstrásti 
exémplum Christi docens imitári 
infúndens lumen quod clare 
vidísti obœdiens Luci. 

2. Silénte vitatque sine 
spectáclo, exercuísti munus sacerdótis 
præcépta Dei vere prædicándo humilitáte. 

3. María Virgo te semper 
protéxit amóris pulchri 
veneránda Mater
Ancílla Dómini, 
sapiéntiæ sedes, atque spes nostra. 

4. Ora pro nobis, o beáta Virgo, benedictáque
Mater Dei nostri, in vita Tu quæ tutum iter paras, 
semper et servas. 

5. Ad Deum Trinum vultum elevémus mentéque pia 
simul adorándo et collaudémus
cum Patre et Fílio Numen et Sanctum. Amen. 

Psalmodia

Ant. 1 Evangélii factus sum miníster, secúndum donum grátiæ Dei.

Psalmus 14 (15)
    
Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo?*
Quis requiéscet in monte sancto tuo?

Qui ingréditur sine mácula et operátur iustítiam,*
qui lóquitur veritátem in corde suo,
qui non egit dolum in lingua sua,†
nec fecit próximo suo malum*
et oppróbrium non íntulit próximo suo.

Ad níhilum reputátus est in conspéctu eius
malígnus,*
timéntes autem Dóminum gloríficat.
Qui iurávit in detriméntum suum et non mutat,†
qui pecúniam suam non dedit ad usúram*
et múnera super innocéntem non accépit.

Qui facit hæc,*
non movébitur in ætérnum.

Ant. Evangélii factus sum miníster, secúndum donum grátiæ Dei.

Ant. 2 Fidélis servus et prudens, quem constítuit Dóminus super famíliam suam.

Psalmus 111 (112)
    
Beátus vir, qui timet Dóminum,*
in mandátis eius cupit nimis.
Potens in terra erit semen eius,*
generátio rectórum benedicétur.
Glória et divítiæ in domo eius,*
et iustítia eius manet in sæculum sæculi.

Exórtum est in ténebris lumen rectis,*
miséricors et miserátor et iustus.
Iucúndus homo, qui miserétur et cómmodat,†
dispónet res suas in iudício,*
quia in ætérnum non commovébitur.

In memória ætérna erit iustus,*
ab auditióne mala non timébit.
Parátum cor eius, sperans in Dómino,†
confirmátum est cor eius, non timébit,*
donec despíciat inimícos suos.
Distríbuit, dedit paupéribus;†
iustítia eius manet in sæculum sæculi,*
cornu eius exaltábitur in glória.

Peccátor vidébit et irascétur,†
déntibus suis fremet et tabéscet.*
Desidérium peccatórum períbit.

Ant. Fidélis servus et prudens, quem constítuit Dóminus super famíliam suam.

Ant. 3 Oves meæ vocem meam áudient, et fiet unum ovíle et unus pastor.

Canticum  Ap 15, 3-4
    
Magna et mirabília ópera tua,*
Dómine Deus omnípotens;
iustæ et veræ viæ tuæ,*
Rex géntium!

Quis non timébit, Dómine,*
et glorificábit nomen tuum?
Quia solus Sanctus,†
quóniam omnes gentes vénient
et adorábunt in conspéctu tuo,*
quóniam iudícia tua manifestáta sunt.

Ant. Oves meæ vocem meam áudient, et fiet unum ovíle et unus pastor.

Lectio brevis 1 Petr 5, 1-4 Senióres, qui in vobis sunt, óbsecro, consénior et testis Christi passiónum, qui et eius, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor: Páscite, qui est in vobis, gregem Dei, providéntes non coácto sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia sed voluntárie, neque ut dominántes in cleris sed formæ facti gregis. Et cum apparúerit Princeps pastórum, percipiétis immarcescíbilem glóriæ corónam. Responsorium breve

R/. Hic est fratrum amátor, * Qui multum orat pro pópulo. Hic est. 
℣.  ánimam suam trádidit pro frátribus suis. * Qui multum orat pro pópulo. Glória Patri. Hic est.

Canticum Evangelicum
  

Ant. Mandátum novum do vobis, ut diligátis ínvicem, sicut diléxi vos, dicit Dóminus. E u o u a e. 

MAGNÍFICAT
Exsultatio animæ in Domino Lc. 1,46-55 Ant. Omnibus ómnia factus sum, ut omnes fácerem salvos.

Magníficat*
ánima mea Dóminum, et exsultávit spíritus meus* in Deo salvatóre meo, quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ.* Ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes, quia fecit mihi magna, qui potens est,* et sanctum nomen eius, et misericórdia eius in progénies et progénies* timéntibus eum. Fecit poténtiam in bráchio suo,* dispérsit supérbos mente cordis sui; depósuit poténtes de sede* et exaltávit húmiles; esuriéntes implévit bonis* et dívites dimísit inánes.
Suscépit Israel púerum suum,* recordátus misericórdiæ, sicut locútus est ad patres nostros,* Abraham et sémini eius in sæcula.

Ant. Mandátum novum do vobis, ut diligátis ínvicem, sicut diléxi vos, dicit Dóminus. E u o u a e. 

Preces Christum, pro homínibus pontíficem constitútum in iis quæ sunt ad Deum, dignis láudibus celebrémus, humíliter deprecántes: Salvum fac pópulum tuum, Dómine. Qui Ecclésiam tuam per sanctos et exímios rectóres mirabíliter illustrásti, —fac ut christiáni eódem semper lætificéntur splendóre. Qui, cum sancti te pastóres sicut Móyses orárent, pópuli peccáta dimisísti, —per intercessiónem eórum Ecclésiam tuam contínua purificatióne sanctífica. Qui sanctos tuos unxísti in médio fratrum et Spíritum tuum in illos direxísti, —reple Spíritu Sancto omnes pópuli tui rectóres. Qui pastórum sanctórum ipse posséssio exstitísti, —tríbue nullum ex iis, quos sánguine acquisísti, sine te manére. Qui, per Ecclésiæ pastóres, vitam ætérnam óvibus tuis præstas, ne rápiat eas quisquam de manu tua, —salva defúnctos, pro quibus ánimam tuam posuísti. Pater noster...

Oratio

Deus, qui sanctum Iosephmaríam, presbýterum, universális vocatiónis ad sanctitátem et ad apostolátum in Ecclésia præcónem effecísti, eius intercessióne et exémplo concéde, ut, per cotidiánum labórem Iesu Fílio tuo configurémur et redemptiónis óperi ardénti amóre serviámus. Per Dóminum nostrum. Amen.

Conclusio Horarum

V/ . Dóminus nos benedícat, et ab omni malo deféndat, et ad vitam perdúcat ætérnam. R/. Amen.




Español

LITURGIA DE LAS HORAS
DE SAN JOSEMARÍA
26 de junio

SAN JOSEMARÍA ESCRIVÁ DE BALAGUER, PRESBÍTERO Nació en Barbastro (España) en 1902, y fue ordenado sacerdote en 1925. El 2 de octubre de 1928 fundó, el Opus Dei, abriendo en la Iglesia un nuevo camino, para que hombres y mujeres de toda condición vivan con plenitud la vocación cristiana santificando sus ocupaciones en el mundo. El Opus Dei fue erigido en 1982 en Prelatura personal. Con su predicación y sus escritos suscitó una vasta toma de conciencia de la específica misión eclesial de los laicos. Murió en Roma el 26 de junio de 1975.

Del Común de pastores

I Vísperas
HIMNO

Alzamos con brío, Josemaría, nuestro canto de alabanza, pues nos das a tus hijos un mensaje viejo y nuevo: Que, tanto los casados como los célibes, los ancianos como los jóvenes, conviertan cada día su trabajo en realidad santa.
Así, buscando siempre a Cristo, encontrado y amado sobre todo, alcancen la corona, que es el premio de la vida. Ayúdanos, te pedimos, a practicar cuanto nos enseñaste; que sigamos con paso decidido al Señor que a todos llama.

Gloria a Dios Padre y al Hijo y al Paráclito que te han premiado con esplendidez por los siglos eternos. Amén.

Oficio de Lectura

HIMNO

Josemaría fue maestro, rector, padre nutricio, guía, docto pastor y sacerdote, a quien tú, oh Cristo, infundiste una íntima visión de luz: Que serían los hombres y las mujeres de Dios quienes te ayudarían a elevar la cruz en la cumbre del mundo; y así Cristo triunfador atraería a Sí todas las cosas. Llamados desde la eternidad, antes ya de la constitución del mundo, haznos otros Cristos, sal, fermento, luz en las encrucijadas del mundo:
Sal que preserve de la corrupción, luz que ilumine los corazones de los hombres, vivo fermento que lleve el Pan vivo a todos los trabajos. Sólo a ti, Dios eterno, Padre, Hijo con el Espíritu Santo, el sumo homenaje de gloria y alabanza, ahora y por siempre. Amén.

SEGUNDA LECTURA

De las Homilías de san Josemaría Escrivá de Balaguer, presbítero

Hacia la santidad

Contemplativos en medio del mundo Nos quedamos removidos, con una fuerte sacudida en el corazón, al escuchar atentamente aquel grito de San Pablo: ésta es la voluntad de Dios, vuestra santificación. Hoy, una vez más me lo propongo a mí, y os lo recuerdo también a vosotros y a la humanidad entera: ésta es la Voluntad de Dios, que seamos santos.

Para pacificar las almas con auténtica paz, para transformar la tierra, para buscar en el mundo y a través de las cosas del mundo a Dios Señor Nuestro, resulta indispensable la santidad personal. A cada uno llama a la santidad, de cada uno pide amor: jóvenes y ancianos, solteros y casados, sanos y enfermos, cultos e ignorantes, trabajen donde trabajen, estén donde estén. Hay un solo modo de crecer en la familiaridad y en la confianza con Dios: tratarle en la oración, hablar con Él, manifestarle –de corazón a corazón– nuestro afecto. Primero una jaculatoria, y luego otra, y otra..., hasta que parece insuficiente ese fervor, porque las palabras resultan pobres...: y se deja paso a la intimidad divina, en un mirar a Dios sin descanso y sin cansancio. Vivimos entonces como cautivos, como prisioneros. Mientras realizamos con la mayor perfección posible, dentro de nuestras equivocaciones y limitaciones, las tareas propias de nuestra condición y de nuestro oficio, el alma ansía escaparse. Se va hacia Dios, como el hierro atraído por la fuerza del imán.

Se comienza a amar a Jesús, de forma más eficaz, con un dulce sobresalto. Pero no olvidéis que estar con Jesús es, seguramente, toparse con su Cruz. Cuando nos abandonamos en las manos de Dios, es frecuente que Él permita que saboreemos el dolor, la soledad, las contradicciones, las calumnias, las difamaciones, las burlas, por dentro y por fuera: porque quiere conformarnos a su imagen y semejanza, y tolera también que nos llamen locos y que nos tomen por necios. Al admirar y al amar de veras la Humanidad Santísima de Jesús, descubriremos una a una sus Llagas. Y en esos tiempos de purgación pasiva, penosos, fuertes, de lágrimas dulces y amargas que procuramos esconder, necesitaremos meternos dentro de cada una de aquellas Santísimas Heridas: para purificarnos, para gozarnos con esa Sangre redentora, para fortalecernos. El corazón necesita, entonces, distinguir y adorar a cada una de las Personas divinas. De algún modo, es como un descubrimiento, el que realiza el alma en la vida sobrenatural. Y se entretiene amorosamente con el Padre y con el Hijo y con el Espíritu Santo; y se somete fácilmente a la actividad del Paráclito vivificador, que se nos entrega sin merecerlo. Sobran las palabras, porque la lengua no logra expresarse; ya el entendimiento se aquieta.

No se discurre, ¡se mira! Y el alma rompe otra vez a cantar con cantar nuevo, porque se siente y se sabe también mirada amorosamente por Dios, a todas horas. Con esta entrega, el celo apostólico se enciende, aumenta cada día –pegando esta ansia a los otros–, porque el bien es difusivo. No es posible que nuestra pobre naturaleza, tan cerca de Dios, no arda en hambre de sembrar en el mundo entero la alegría y la paz, de regar todo con las aguas redentoras que brotan del Costado abierto de Cristo, de empezar y acabar todas las tareas por Amor.

Que la Madre de Dios y Madre nuestra nos proteja, con el fin de que cada uno de nosotros pueda servir a la Iglesia en la plenitud de la fe, con los dones del Espíritu Santo y con la vida contemplativa.

RESPONSORIO Ef 1,4; 1P 2,21

R/ . Dios nos eligió en la persona de Cristo –antes de crear el mundo– * Para que fuésemos santos e irreprochables ante él por el amor.

V/. Cristo padeció su pasión por vosotros, dejándoos un ejemplo para que sigáis sus huellas. * Para que fuésemos santos e irreprochables ante él por el amor.

LAUDES

HIMNO

Alabemos al Santo que nos mostró los caminos, nos abrió paso y facilitó el ingreso a la vida escondida en Cristo, a la contemplación en medio del fragor del mundo. Mientras buscamos el rostro manso del Señor, que pasa en medio de las calles, Él, que es el modelo, nos esculpe con trazos divinos. Esto es imagen del eterno diálogo, la prenda de la intimidad divina, de la que el Santo, lleno de gozo, disfruta en el cielo para siempre.

Entonemos con el corazón rebosante de alegría la alabanza a la gloria de la Santa Trinidad, que ha otorgado a san Josemaría la corona de los bienaventurados. Amén.

Benedictus

Ant. No me habéis elegido vosotros a mí, sino que yo os he elegido a vosotros, y os he destinado para que vayáis y deis fruto, y vuestro fruto permanezca.

Oración

Oh Dios, que has suscitado en la Iglesia a san Josemaría, sacerdote, para proclamar la vocación universal a la santidad y al apostolado, concédenos, por su intercesión y su ejemplo, que en el ejercicio del trabajo ordinario nos configuremos a tu Hijo Jesucristo y sirvamos con ardiente amor a la obra de la Redención. Por nuestro Señor Jesucristo.

II Vísperas

HIMNO

Tú nos mostraste el sendero de lo ordinario para imitar el ejemplo de Cristo, transmitiéndonos, obediente a la Luz, aquella luz que claramente viste.

Con una vida silenciosa y sin espectáculo, desempeñaste el ministerio sacerdotal, predicando la ley de Dios con humildad. La Virgen María te amparó siempre, venerada Madre del amor hermoso, Esclava del Señor, asiento de la sabiduría y esperanza nuestra. Ruega por nosotros, oh Virgen santa, bendita Madre de Dios, Tú que preparas y conservas en nuestra vida un camino seguro. Elevemos nuestro rostro al Dios trino, mientras le adoramos con alma piadosa, y alabemos juntos al Espíritu Santo, con el Padre y el Hijo. Amén.


Magníficat

Ant. Un mandamiento nuevo os doy, que os améis unos a otros; como yo os he amado, amaos también unos a otros.

Oración

Oh Dios, que has suscitado en la Iglesia a san Josemaría, sacerdote, para proclamar la vocación universal a la santidad y al apostolado, concédenos, por su intercesión y su ejemplo, que en el ejercicio del trabajo ordinario nos configuremos a tu Hijo Jesucristo y sirvamos con ardiente amor a la obra de la Redención. Por nuestro Señor Jesucristo.


.

No hay comentarios:

Publicar un comentario